Orthomoleculair is een heel ingewikkeld woord, maar als we dat gaan ontleden blijkt hier iets heel moois in te zitten:
Orthos staat in het Grieks voor juist, recht en gezond
Moleculair verwijst naar de verschillende stoffen die in het lichaam voorkomen
In de orthomoleculaire geneeskunde streeft men er naar het lichaam stoffen aan te bieden die het optimaal kan gebruiken en verwerken om gezondheid te behouden of te herstellen; het zelfhelend vermogen van het lichaam wordt gestimuleerd.

In 1968 introduceerde professor Linus Pauling (1901-1994) de term ‘orthomoleculaire geneeskunde’ in zijn publicatie in het wetenschappelijke tijdschrift Science. Hij legde de basis voor de toepassing van voeding en voedingssupplementen voor de preventie en behandeling van ziekten. Zijn inzichten van toen worden continue aangevuld met de nieuwste wetenschappelijke kennis.

Volgens de orthomoleculaire visie is inname van goede, gevarieerde voeding de eerst aangewezen manier om een optimale concentratie van vitamines, mineralen, sporenelementen, eiwitten, vetten en koolhydraten te verkrijgen. Daarnaast zijn vaak een of meer voedingssupplementen ter aanvulling nodig.

Ook voor wie zich verantwoord voedt, kan suppletie noodzakelijk zijn: niet alleen het vitamine- en mineralengehalte in de voeding is de afgelopen decennia fors afgenomen door verschraling van de landbouwgrond, maar er wordt ook een verhoogd verbruik van deze stoffen gevergd door
milieuverontreiniging, voedseltoevoegingen, toxische belasting en overbelasting van het lichaam door toenemende stress.

Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat verkeerde voedingsgewoonten een rol spelen bij het ontstaan van tal van ziekten, waaronder hart- en vaatziekten, diabetes, ontstekingsziekten en kanker.